Drukte
Door: Thomas
Blijf op de hoogte en volg Thomas
29 Oktober 2012 | Hongarije, Boedapest
Beste lezers,
Het is inmiddels een aantal weken geleden sinds mijn laatste blog op het wereldwijde web is verschenen. De reden daartoe is dat de afgelopen weken andere zaken de prioriteit hadden. Zo hadden Remco, Anna en ik bijvoorbeeld een heel schoolvak in drie dagen, en kregen Zarah, Remco en ik bezoek uit Nederland. In deze blog zal ik in chronologische volorge een aantal punten uit de afgelopen weken voor jullie samenvatten. Allereerst een avontuur dat Remco en ik drie weken geleden hebben beleefd: het hippie feest.
Drie weken geleden, op een woensdag aan het eind van de middag. Zat ik met Jan, Adam, Zarah en Remco bij te komen in de kroeg van de Humanities faculteit na het vragenvuur dat we te verduren hadden gekregen tijdens onze wekelijkse Hongaarse les. Toen we op het punt stonden om weg te gaan kwamen we onze Griekse dormgenoot Vasillis tegen, die ons vertelde dat een vriend van hem morgen een huisfeestje gaf en dat wij bij deze allemaal uitgenodigd waren. Oke, vrijdag waren we vrij, dus waarom niet?
De volgende dag waren we dan ook van plan om eerst naar dit huisfeestje te gaan, om vervolgens verder de stad in te trekken. Rond half 10 waren we (Remco, Lucija, Peter, Kalil, Tu, Stefan, Remco en ik) dan ook op weg naar Mester utca. In Kalils rugtas hadden we een Duitse lekkernij zitten genaamd ”wodka ahoy”. Deze specialiteit is gemakkelijk te maken door een kleine hoeveelheid wodka te mixen met zogenaamde ”browsers”. Een poeder dat na het mixen met een vloeistof veranderd in een smakelijk goedje. Eenmaal aangekomen bij het juiste adres kwamen we ook nog eens onze oude vriend Falco tegen die, samen met twee vriendinnen, blijkbaar ook door Vasillis waren benaderd.
De deur was niet op slot en dus konden we zonder aan te bellen onze weg gaan naar de bovenste verdieping van het appartement. De deur van het appartement werd open gedaan door een klein meisje van een jaar of 20, die duidelijk licht geschrokken was van het aantal mensen dat opeens voor de deur stond. Aangekomen in de woonkamer keken we een aantal seconden de kamer rond, waarna Remco en ik elkaar aankeken en we in elkaars blikken al konden zien wat we van deze vertoning dachten. Op de grond in de kamer zaten ongeveer 8 meisjes en 3 jongens rond een waterpijp, waarvan een jongen ons wel heel erg bekend voorkwam. Ja hoor, daar op de grond zat onze 27 jarige klasgenoot Mirko! ”Hey Mirko, wie gehts!” was de eerste vraag die we hem stelden. De tweede vraag was: ”Why are you not wearing pants man!” Het antwoord hierop was een vrolijke: ”Flower power!”. Oke, de sfeer is nu hopelijk een beetje duidelijk. Gelukkig waren wij met een groep van 11 ”niet hippies”. Genoeg om ons eigen feestje te make en om met zijn allen te genieten van de wodka ahoy. Toen de mensen in nabijgelegen appartementen genoeg hadden van ons kabaal begaven we ons richting het centrum om ons feestje daar voort te zetten. Van Mirko’s flatgenoot Pia hoorden we dat Mirko die nacht en de volgende dag niet meer is thuisgekomen. Maar toen we hem de week daarop weer in de klas zagen zitten wisten we dat gelukkig alles met hem is goedgekomen.
Oke, volgende onderwerp: bezoek! afgelopen twee weken hebben we veel bezoek gehad van Nederlandse vrienden en familie. Eerst Zara’s vrienden: Kiki, Lisa en Maarten, alledrie ook studenten van de Marnix Academie te Utrecht. Daarna Remco’s familie, en als laatst mijn ouders en jongste broertje. Mijn ouders waren hier vorige week in Budapest van zondag tot woensdag. Ik heb ze in die drie dagen geprobeerd te laten zien in wat voor een mooie stad ik studeer en hoe leuk ik het hier heb. Op zondagavond heb ik ze na het avondeten meegenomen naar de citadel en naar het vrijheidsbeeld van Budapest, bovenop de Gellert heuvel. Vanaf daar hadden we een prachtig uitzicht over het mooi verlichte Pest. Verder hebben ze wat toeristische trekpleisters bezocht en hebben ze zelfs een nationale feestdag mogen bijwonen. Op dinsdag 23 oktober word in Hongarije namelijk het begin van de revolutie tegen Rusland gevierd.
Als laatste wil ik jullie nog even op de hoogte brengen over de Hongaarse les die Zarah, Remco, Jan, Adam en ik elke week volgen. In de eerste week hebben we niet zo’n hele goede eerste indruk hadden gemaakt door ons, naar Hongaarse normen, veel te enthousiast gedragen te hebben.
Dit resulteerde de afgelopen weken elke keer in een 90 minuten lang vragenvuur. Ondanks dat we met ongeveer 13 studenten in de les zitten (dit aantal neemt om een of andere reden elke week af, we begonnen met 19) gaat het vragenrondje als volgt: Remco ->Zarah->Thomas->Francois->Remco->Zarah…en ga zo maar door. Ja, onze Franse vriend Francois is de enige die ook nog de aandacht van de docent weet te trekken door zijn Fransigheid.
Gelukkig merkten we vorige week en deze week enkele verbeteringen in het gedrag van onze docent. Of dat nu komt doordat we de laatste tijd erg ons best doen om stilletjes in de les te zitten, of dat we de meeste van Fanny’s vragen goed weten te beantwoorden, dat is voorlopig nog niet duidelijk. In ieder geval krijgen af en toe ook anderen mensen de beurt om een antwoord te geven. De studenten van Dayka Gabor utca geven in ieder geval nog niet op en houden vol tot het einde!
Oke dat wat het dan wel weer voor nu beste mensen. Ik zal proberen om vanaf nu weer iets frequenter te gaan schrijven maar ik kan helaas niks beloven. In tegenstelling tot onze klasgenootjes in Oostenrijk hebben wij nog niet alle weken tot en met december ingepland en dus weten we nooit wat ons morgen weer te wachten zal staan.
Szia!
Het is inmiddels een aantal weken geleden sinds mijn laatste blog op het wereldwijde web is verschenen. De reden daartoe is dat de afgelopen weken andere zaken de prioriteit hadden. Zo hadden Remco, Anna en ik bijvoorbeeld een heel schoolvak in drie dagen, en kregen Zarah, Remco en ik bezoek uit Nederland. In deze blog zal ik in chronologische volorge een aantal punten uit de afgelopen weken voor jullie samenvatten. Allereerst een avontuur dat Remco en ik drie weken geleden hebben beleefd: het hippie feest.
Drie weken geleden, op een woensdag aan het eind van de middag. Zat ik met Jan, Adam, Zarah en Remco bij te komen in de kroeg van de Humanities faculteit na het vragenvuur dat we te verduren hadden gekregen tijdens onze wekelijkse Hongaarse les. Toen we op het punt stonden om weg te gaan kwamen we onze Griekse dormgenoot Vasillis tegen, die ons vertelde dat een vriend van hem morgen een huisfeestje gaf en dat wij bij deze allemaal uitgenodigd waren. Oke, vrijdag waren we vrij, dus waarom niet?
De volgende dag waren we dan ook van plan om eerst naar dit huisfeestje te gaan, om vervolgens verder de stad in te trekken. Rond half 10 waren we (Remco, Lucija, Peter, Kalil, Tu, Stefan, Remco en ik) dan ook op weg naar Mester utca. In Kalils rugtas hadden we een Duitse lekkernij zitten genaamd ”wodka ahoy”. Deze specialiteit is gemakkelijk te maken door een kleine hoeveelheid wodka te mixen met zogenaamde ”browsers”. Een poeder dat na het mixen met een vloeistof veranderd in een smakelijk goedje. Eenmaal aangekomen bij het juiste adres kwamen we ook nog eens onze oude vriend Falco tegen die, samen met twee vriendinnen, blijkbaar ook door Vasillis waren benaderd.
De deur was niet op slot en dus konden we zonder aan te bellen onze weg gaan naar de bovenste verdieping van het appartement. De deur van het appartement werd open gedaan door een klein meisje van een jaar of 20, die duidelijk licht geschrokken was van het aantal mensen dat opeens voor de deur stond. Aangekomen in de woonkamer keken we een aantal seconden de kamer rond, waarna Remco en ik elkaar aankeken en we in elkaars blikken al konden zien wat we van deze vertoning dachten. Op de grond in de kamer zaten ongeveer 8 meisjes en 3 jongens rond een waterpijp, waarvan een jongen ons wel heel erg bekend voorkwam. Ja hoor, daar op de grond zat onze 27 jarige klasgenoot Mirko! ”Hey Mirko, wie gehts!” was de eerste vraag die we hem stelden. De tweede vraag was: ”Why are you not wearing pants man!” Het antwoord hierop was een vrolijke: ”Flower power!”. Oke, de sfeer is nu hopelijk een beetje duidelijk. Gelukkig waren wij met een groep van 11 ”niet hippies”. Genoeg om ons eigen feestje te make en om met zijn allen te genieten van de wodka ahoy. Toen de mensen in nabijgelegen appartementen genoeg hadden van ons kabaal begaven we ons richting het centrum om ons feestje daar voort te zetten. Van Mirko’s flatgenoot Pia hoorden we dat Mirko die nacht en de volgende dag niet meer is thuisgekomen. Maar toen we hem de week daarop weer in de klas zagen zitten wisten we dat gelukkig alles met hem is goedgekomen.
Oke, volgende onderwerp: bezoek! afgelopen twee weken hebben we veel bezoek gehad van Nederlandse vrienden en familie. Eerst Zara’s vrienden: Kiki, Lisa en Maarten, alledrie ook studenten van de Marnix Academie te Utrecht. Daarna Remco’s familie, en als laatst mijn ouders en jongste broertje. Mijn ouders waren hier vorige week in Budapest van zondag tot woensdag. Ik heb ze in die drie dagen geprobeerd te laten zien in wat voor een mooie stad ik studeer en hoe leuk ik het hier heb. Op zondagavond heb ik ze na het avondeten meegenomen naar de citadel en naar het vrijheidsbeeld van Budapest, bovenop de Gellert heuvel. Vanaf daar hadden we een prachtig uitzicht over het mooi verlichte Pest. Verder hebben ze wat toeristische trekpleisters bezocht en hebben ze zelfs een nationale feestdag mogen bijwonen. Op dinsdag 23 oktober word in Hongarije namelijk het begin van de revolutie tegen Rusland gevierd.
Als laatste wil ik jullie nog even op de hoogte brengen over de Hongaarse les die Zarah, Remco, Jan, Adam en ik elke week volgen. In de eerste week hebben we niet zo’n hele goede eerste indruk hadden gemaakt door ons, naar Hongaarse normen, veel te enthousiast gedragen te hebben.
Dit resulteerde de afgelopen weken elke keer in een 90 minuten lang vragenvuur. Ondanks dat we met ongeveer 13 studenten in de les zitten (dit aantal neemt om een of andere reden elke week af, we begonnen met 19) gaat het vragenrondje als volgt: Remco ->Zarah->Thomas->Francois->Remco->Zarah…en ga zo maar door. Ja, onze Franse vriend Francois is de enige die ook nog de aandacht van de docent weet te trekken door zijn Fransigheid.
Gelukkig merkten we vorige week en deze week enkele verbeteringen in het gedrag van onze docent. Of dat nu komt doordat we de laatste tijd erg ons best doen om stilletjes in de les te zitten, of dat we de meeste van Fanny’s vragen goed weten te beantwoorden, dat is voorlopig nog niet duidelijk. In ieder geval krijgen af en toe ook anderen mensen de beurt om een antwoord te geven. De studenten van Dayka Gabor utca geven in ieder geval nog niet op en houden vol tot het einde!
Oke dat wat het dan wel weer voor nu beste mensen. Ik zal proberen om vanaf nu weer iets frequenter te gaan schrijven maar ik kan helaas niks beloven. In tegenstelling tot onze klasgenootjes in Oostenrijk hebben wij nog niet alle weken tot en met december ingepland en dus weten we nooit wat ons morgen weer te wachten zal staan.
Szia!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
