Vrienden
Door: Thomas
Blijf op de hoogte en volg Thomas
22 November 2012 | Hongarije, Boedapest
Lezers,
Afgelopen donderdag vond ik mijzelf op Budapest Airport, en met een hele goede reden.
Vrienden kwamen langs! Ja ja! Op donderdag ochtend iets voor elf uur kwamen vijf bekende gezichten de arrival hall uitlopen. Michiel, Nick, Myrte, Veere en Pieter (broertje) kwamen mij gezelschap houden voor drie dagen! Wat voelt het toch goed om vrienden te zien na twee maanden in het buitenland. Deze blog zal dan ook in zijn geheel gewijd zijn aan hun bezoek.
Na alle begroetingen en omhelzingen heb ik de weg geleid naar Keleti palyaudvar, het grootste treinstation van de stad. Het Locomotiv hostel, op loopafstand van het station, zou de komende twee nachten als onderdak fungeren voor de vijf atleten.
Omdat ze hier maar tweeënhalve dag zouden blijven, had ik het programma aardig vol gestopt. Daarom hebben we gelijk op donderdag geshopt op Vaci utca, de grootste winkelstraat van Hongarije. Hebben we de Szent Gellert beklommen met de benenwagen, om bovenop van het welverdiende uitzicht te genieten terwijl de duisternis langzaam over de stad viel. Verder hebben we gegeten bij het favoriete Gypsy restaurant van Zarah, Remco en mijzelf: Bango Margit. En zijn we de avond geëindigd in Szimpla, een bekende club voor Erasmus studenten. Aangezien de vakantiegangers die dag al om vijf uur ’s ochtends naast hun bed stonden, hebben we het niet zo laat gemaakt en heb ik ze rond een uurtje of elf de weg naar hun hostel gewezen en ben ik terug gegaan naar mijn dormitory.
De volgende ochtend stond ik om negen uur weer voor de deur. Het programma van die ochtend was iets wat ik al heel lang wilde doen. In de kamer waren het Michiel Pieter en Nick die hun hardloopschoenen aan het strikken waren, en Myrte en Veere die zich klaarmaakten voor een ochtendje shoppen bij Nyugati palaudvar. Ja ja, de mannen hebben die ochtend Margitsziget rond gelopen. Het eiland midden in de Donau.
Het rondje om Margitsziget is, volgens Runnersworld hardloopmagazine, de ideale plek voor hardlopers in Budapest. En deze ronde wilde ik al lang een keer lopen, en met vrienden is dat natuurlijk nog leuker!
Op het eiland bevind zich aan de waterrand een meter brede tartanbaan van ongeveer vijf of zes kilometer. En zo konden we dus op luxe wijze onze ochtendtraining voltooien. Na een aantal korte pauzes voor onder anderen het voelen van het water, stenen gooien naar de brug, en een incidentele klaagzang van onze pure sprinter Michiel, voltooiden we na ongeveer 40 minuten onze ronde en keerden we terug naar het hostel om ons daar op te frissen.
Nadat de meiden zich weer bij ons hadden gevoegd, zijn we vanaf het hostel vertrokken naar het noord-oosten van het centrum van de stad. Daar hebben we genoten van het mooie “Hösök tere” aka heldenplein, hebben we een stukje meegepakt van het stadspark dat achter het plein ligt en zijn we via die weg vervolgens richting de dierentuin gelopen.
De rest van de middag hebben we dan ook doorgebracht in die dierentuin. Het was koud en erg rustig in de dierentuin maar we hebben toch bijna alle dieren kunnen zien. We hebben zelfs de zeehonden show meegepakt. Alleen het aquarium met visjes die je huid eten (je weet wel waar je in de spa voor moet betalen, zo’n vissenscrub) hebben we, helaas voor Myrte en Veere, niet kunnen vinden.
Vanaf Hösök tere zijn we, via het hostel, gereisd naar mijn dormitory. Daar werd die avond een Langós diner georganiseerd door een aantal Erasmus vrienden. Voordat het eten klaar was heb ik m’n vrienden nog laten zien wat Remco en ik doen als we tijd hebben of we ons vervelen: tafelvoetballen. Rond negen uur kreeg ik een belletje van mijn Duitse vriend Peter dat het eten boven klaarstond. En dus stopten we met ons vermaak en gingen we met de lift naar de vijfde verdieping. De langós viel goed in de smaak en we hebben onze buikjes rond kunnen eten. Rond elf uur zijn we vanaf dorm vertrokken richting het centrum om de avond af te sluiten.
Ik heb het gezelschap meegenomen naar de andere grote club waar altijd veel Erasmus studenten komen: Instant. Instant is eigenlijk een groot huis, omgebouwd tot een club. Met verschillende kamers. Drie kamers met DJ’s die verschillende muziekstijlen draaien. Kamers om te relaxen en kamers met bijvoorbeeld tafelvoetbaltafels. Zo vaak kom ik er eigenlijk niet en als ik er ben verdwaal ik er meestal. De opdracht was dus om dicht bij elkaar te blijven en elkaar niet uit het oog te verliezen. Niet moeilijk voor ons Nederlanders gelukkig, aangezien Pieter al de op een na langste persoon was in de hele club (op mij na natuurlijk). In Instant hebben we de rest van de avond doorgebracht, totdat we rond een uurtje of half drie weer richting het hostel vertrokken. De vijf gasten hadden in hun kamer gelukkig twee extra bedden en zo was het dus dat ik van een van die bedden gebruik heb gemaakt, zodat ik niet meer dan een uur terug hoefde te reizen naar mijn dorm.
De volgende, en laatste ochtend. Het vliegtuig terug naar Eindhoven zou die dag om drie uur vertrekken en dus moesten we al om half een vertrekken richting het vliegveld. Gelukkig zijn we door de wekker van Myrte op tijd weer uit bed gestapt, zodat er nog net tijd was om de kerstmarkt op Vörösmarty ter te bezoeken. Na nog een uurtje tussen de kraampjes gesnuffeld te hebben zijn we weer terug gegaan naar het hostel, hebben we de laatste spullen ingepakt en heeft Myrte uitgecheckt. Vanaf daar zijn we op de metro gestapt richting het vliegveld. Op Köbánya-Kispest heb ik afscheid van ze genomen voordat ze op de bus naar de terminal stapten.
Michiel, Nick, Myrte, Veere en Pieter. Ik heb het ontzettend leuk gehad deze drie dagen en ik denk dat hetzelfde voor jullie geldt! Over een maand zien we elkaar weer, maar dan ben ik degene die daarvoor op het vliegtuig moet stappen.
Szia!
Afgelopen donderdag vond ik mijzelf op Budapest Airport, en met een hele goede reden.
Vrienden kwamen langs! Ja ja! Op donderdag ochtend iets voor elf uur kwamen vijf bekende gezichten de arrival hall uitlopen. Michiel, Nick, Myrte, Veere en Pieter (broertje) kwamen mij gezelschap houden voor drie dagen! Wat voelt het toch goed om vrienden te zien na twee maanden in het buitenland. Deze blog zal dan ook in zijn geheel gewijd zijn aan hun bezoek.
Na alle begroetingen en omhelzingen heb ik de weg geleid naar Keleti palyaudvar, het grootste treinstation van de stad. Het Locomotiv hostel, op loopafstand van het station, zou de komende twee nachten als onderdak fungeren voor de vijf atleten.
Omdat ze hier maar tweeënhalve dag zouden blijven, had ik het programma aardig vol gestopt. Daarom hebben we gelijk op donderdag geshopt op Vaci utca, de grootste winkelstraat van Hongarije. Hebben we de Szent Gellert beklommen met de benenwagen, om bovenop van het welverdiende uitzicht te genieten terwijl de duisternis langzaam over de stad viel. Verder hebben we gegeten bij het favoriete Gypsy restaurant van Zarah, Remco en mijzelf: Bango Margit. En zijn we de avond geëindigd in Szimpla, een bekende club voor Erasmus studenten. Aangezien de vakantiegangers die dag al om vijf uur ’s ochtends naast hun bed stonden, hebben we het niet zo laat gemaakt en heb ik ze rond een uurtje of elf de weg naar hun hostel gewezen en ben ik terug gegaan naar mijn dormitory.
De volgende ochtend stond ik om negen uur weer voor de deur. Het programma van die ochtend was iets wat ik al heel lang wilde doen. In de kamer waren het Michiel Pieter en Nick die hun hardloopschoenen aan het strikken waren, en Myrte en Veere die zich klaarmaakten voor een ochtendje shoppen bij Nyugati palaudvar. Ja ja, de mannen hebben die ochtend Margitsziget rond gelopen. Het eiland midden in de Donau.
Het rondje om Margitsziget is, volgens Runnersworld hardloopmagazine, de ideale plek voor hardlopers in Budapest. En deze ronde wilde ik al lang een keer lopen, en met vrienden is dat natuurlijk nog leuker!
Op het eiland bevind zich aan de waterrand een meter brede tartanbaan van ongeveer vijf of zes kilometer. En zo konden we dus op luxe wijze onze ochtendtraining voltooien. Na een aantal korte pauzes voor onder anderen het voelen van het water, stenen gooien naar de brug, en een incidentele klaagzang van onze pure sprinter Michiel, voltooiden we na ongeveer 40 minuten onze ronde en keerden we terug naar het hostel om ons daar op te frissen.
Nadat de meiden zich weer bij ons hadden gevoegd, zijn we vanaf het hostel vertrokken naar het noord-oosten van het centrum van de stad. Daar hebben we genoten van het mooie “Hösök tere” aka heldenplein, hebben we een stukje meegepakt van het stadspark dat achter het plein ligt en zijn we via die weg vervolgens richting de dierentuin gelopen.
De rest van de middag hebben we dan ook doorgebracht in die dierentuin. Het was koud en erg rustig in de dierentuin maar we hebben toch bijna alle dieren kunnen zien. We hebben zelfs de zeehonden show meegepakt. Alleen het aquarium met visjes die je huid eten (je weet wel waar je in de spa voor moet betalen, zo’n vissenscrub) hebben we, helaas voor Myrte en Veere, niet kunnen vinden.
Vanaf Hösök tere zijn we, via het hostel, gereisd naar mijn dormitory. Daar werd die avond een Langós diner georganiseerd door een aantal Erasmus vrienden. Voordat het eten klaar was heb ik m’n vrienden nog laten zien wat Remco en ik doen als we tijd hebben of we ons vervelen: tafelvoetballen. Rond negen uur kreeg ik een belletje van mijn Duitse vriend Peter dat het eten boven klaarstond. En dus stopten we met ons vermaak en gingen we met de lift naar de vijfde verdieping. De langós viel goed in de smaak en we hebben onze buikjes rond kunnen eten. Rond elf uur zijn we vanaf dorm vertrokken richting het centrum om de avond af te sluiten.
Ik heb het gezelschap meegenomen naar de andere grote club waar altijd veel Erasmus studenten komen: Instant. Instant is eigenlijk een groot huis, omgebouwd tot een club. Met verschillende kamers. Drie kamers met DJ’s die verschillende muziekstijlen draaien. Kamers om te relaxen en kamers met bijvoorbeeld tafelvoetbaltafels. Zo vaak kom ik er eigenlijk niet en als ik er ben verdwaal ik er meestal. De opdracht was dus om dicht bij elkaar te blijven en elkaar niet uit het oog te verliezen. Niet moeilijk voor ons Nederlanders gelukkig, aangezien Pieter al de op een na langste persoon was in de hele club (op mij na natuurlijk). In Instant hebben we de rest van de avond doorgebracht, totdat we rond een uurtje of half drie weer richting het hostel vertrokken. De vijf gasten hadden in hun kamer gelukkig twee extra bedden en zo was het dus dat ik van een van die bedden gebruik heb gemaakt, zodat ik niet meer dan een uur terug hoefde te reizen naar mijn dorm.
De volgende, en laatste ochtend. Het vliegtuig terug naar Eindhoven zou die dag om drie uur vertrekken en dus moesten we al om half een vertrekken richting het vliegveld. Gelukkig zijn we door de wekker van Myrte op tijd weer uit bed gestapt, zodat er nog net tijd was om de kerstmarkt op Vörösmarty ter te bezoeken. Na nog een uurtje tussen de kraampjes gesnuffeld te hebben zijn we weer terug gegaan naar het hostel, hebben we de laatste spullen ingepakt en heeft Myrte uitgecheckt. Vanaf daar zijn we op de metro gestapt richting het vliegveld. Op Köbánya-Kispest heb ik afscheid van ze genomen voordat ze op de bus naar de terminal stapten.
Michiel, Nick, Myrte, Veere en Pieter. Ik heb het ontzettend leuk gehad deze drie dagen en ik denk dat hetzelfde voor jullie geldt! Over een maand zien we elkaar weer, maar dan ben ik degene die daarvoor op het vliegtuig moet stappen.
Szia!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
